genuflectir - verbo
ge·nu·flec·tir Brasil intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
genuflicto genuflectes genuflecte genuflectimos genuflectis genuflectem
| genuflectia genuflectias genuflectia genuflectíamos genuflectíeis genuflectiam
| genuflecti genuflectiste genuflectiu genuflectimos genuflectistes genuflectiram
| genuflectira genuflectiras genuflectira genuflectíramos genuflectíreis genuflectiram
| genuflectirei genuflectirás genuflectirá genuflectiremos genuflectireis genuflectirão
| genuflectiria genuflectirias genuflectiria genuflectiríamos genuflectiríeis genuflectiriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| genuflectir
| Gerúndio
|
genuflicta genuflictas genuflicta genuflictamos genuflictais genuflictam
| genuflectisse genuflectisses genuflectisse genuflectíssemos genuflectísseis genuflectissem
| genuflectir genuflectires genuflectir genuflectirmos genuflectirdes genuflectirem
| - genuflecte (genuflictas) genuflicta genuflictamos genuflecti (genuflictais) genuflictam
| Pessoal genuflectir genuflectires genuflectir genuflectirmos genuflectirdes genuflectirem
| genuflectindo
Particípio passado
genuflectido | genuflectida | genuflectidos | genuflectidas |
|
Flexiona como : competir variante AO de : genufletir
|