excogitar - verbo
ex·co·gi·tar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
excogito
excogitas
excogita
excogitamos
excogitais
excogitam
| excogitava
excogitavas
excogitava
excogitávamos
excogitáveis
excogitavam
| excogitei
excogitaste
excogitou
excogitamos / excogitámos
excogitastes
excogitaram
| excogitara
excogitaras
excogitara
excogitáramos
excogitáreis
excogitaram
| excogitarei
excogitarás
excogitará
excogitaremos
excogitareis
excogitarão
| excogitaria
excogitarias
excogitaria
excogitaríamos
excogitaríeis
excogitariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| excogitar
| Gerúndio
|
excogite
excogites
excogite
excogitemos
excogiteis
excogitem
| excogitasse
excogitasses
excogitasse
excogitássemos
excogitásseis
excogitassem
| excogitar
excogitares
excogitar
excogitarmos
excogitardes
excogitarem
| -
excogita (excogites)
excogite
excogitemos
excogitai (excogiteis)
excogitem
| Pessoal
excogitar
excogitares
excogitar
excogitarmos
excogitardes
excogitarem
| excogitando
Particípio passado
| excogitado | excogitada | | excogitados | excogitadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : excogitação
|
