desgabar - verbo
des·ga·bar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desgabo desgabas desgaba desgabamos desgabais desgabam
| desgabava desgabavas desgabava desgabávamos desgabáveis desgabavam
| desgabei desgabaste desgabou desgabamos / desgabámos desgabastes desgabaram
| desgabara desgabaras desgabara desgabáramos desgabáreis desgabaram
| desgabarei desgabarás desgabará desgabaremos desgabareis desgabarão
| desgabaria desgabarias desgabaria desgabaríamos desgabaríeis desgabariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desgabar
| Gerúndio
|
desgabe desgabes desgabe desgabemos desgabeis desgabem
| desgabasse desgabasses desgabasse desgabássemos desgabásseis desgabassem
| desgabar desgabares desgabar desgabarmos desgabardes desgabarem
| - desgaba (desgabes) desgabe desgabemos desgabai (desgabeis) desgabem
| Pessoal desgabar desgabares desgabar desgabarmos desgabardes desgabarem
| desgabando
Particípio passado
desgabado | desgabada | desgabados | desgabadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : desgabo
|