desassestar - verbo
de·sas·ses·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desassesto desassestas desassesta desassestamos desassestais desassestam
| desassestava desassestavas desassestava desassestávamos desassestáveis desassestavam
| desassestei desassestaste desassestou desassestamos / desassestámos desassestastes desassestaram
| desassestara desassestaras desassestara desassestáramos desassestáreis desassestaram
| desassestarei desassestarás desassestará desassestaremos desassestareis desassestarão
| desassestaria desassestarias desassestaria desassestaríamos desassestaríeis desassestariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desassestar
| Gerúndio
|
desasseste desassestes desasseste desassestemos desassesteis desassestem
| desassestasse desassestasses desassestasse desassestássemos desassestásseis desassestassem
| desassestar desassestares desassestar desassestarmos desassestardes desassestarem
| - desassesta (desassestes) desasseste desassestemos desassestai (desassesteis) desassestem
| Pessoal desassestar desassestares desassestar desassestarmos desassestardes desassestarem
| desassestando
Particípio passado
desassestado | desassestada | desassestados | desassestadas |
|
Flexiona como : amar
|