cabotinar - verbo
ca·bo·ti·nar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
cabotino cabotinas cabotina cabotinamos cabotinais cabotinam
| cabotinava cabotinavas cabotinava cabotinávamos cabotináveis cabotinavam
| cabotinei cabotinaste cabotinou cabotinamos / cabotinámos cabotinastes cabotinaram
| cabotinara cabotinaras cabotinara cabotináramos cabotináreis cabotinaram
| cabotinarei cabotinarás cabotinará cabotinaremos cabotinareis cabotinarão
| cabotinaria cabotinarias cabotinaria cabotinaríamos cabotinaríeis cabotinariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| cabotinar
| Gerúndio
|
cabotine cabotines cabotine cabotinemos cabotineis cabotinem
| cabotinasse cabotinasses cabotinasse cabotinássemos cabotinásseis cabotinassem
| cabotinar cabotinares cabotinar cabotinarmos cabotinardes cabotinarem
| - cabotina (cabotines) cabotine cabotinemos cabotinai (cabotineis) cabotinem
| Pessoal cabotinar cabotinares cabotinar cabotinarmos cabotinardes cabotinarem
| cabotinando
Particípio passado
cabotinado | cabotinada | cabotinados | cabotinadas |
|
Flexiona como : amar
|