habituar - verbo
ha·bi·tu·ar pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
habituo
habituas
habitua
habituamos
habituais
habituam
| habituava
habituavas
habituava
habituávamos
habituáveis
habituavam
| habituei
habituaste
habituou
habituamos / habituámos
habituastes
habituaram
| habituara
habituaras
habituara
habituáramos
habituáreis
habituaram
| habituarei
habituarás
habituará
habituaremos
habituareis
habituarão
| habituaria
habituarias
habituaria
habituaríamos
habituaríeis
habituariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| habituar
| Gerúndio
|
habitue
habitues
habitue
habituemos
habitueis
habituem
| habituasse
habituasses
habituasse
habituássemos
habituásseis
habituassem
| habituar
habituares
habituar
habituarmos
habituardes
habituarem
| -
habitua (habitues)
habitue
habituemos
habituai (habitueis)
habituem
| Pessoal
habituar
habituares
habituar
habituarmos
habituardes
habituarem
| habituando
Particípio passado
| habituado | habituada | | habituados | habituadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : habituado
forma nominal : habituação
|
